27 Aralık 2011 Salı
GEBELİKTE KİLO ARTIŞI
Sağlıklı bebek doğuran anneler geriye dönük incelendiğinde bunlar arasında gebelik boyunca hiç kilo almayanlara rastlamak mümkün olduğu gibi, 30 kiloya kadar alanlara da rastlamak mümkündür. Ancak bu uç sınırlar toplumun ufak bir kesimini ilgilendirir ve anne adaylarının büyük bir kısmı tüm gebelik boyunca ortalama 12.5 kilogram alırlar.
Gebelikte alınan kilo bireysel özelliklere göre önemli değişiklikler gösterebilir. Alacağınız kilo ön planda gebelik öncesi ağırlığınız ile, daha sonra bebeğinizin erişeceği ağırlık, plasentanın erişeceği boyutlar, ırksal özellikler ve en son olarak gebelik esnasındaki beslenme alışkanlıklarınızla yakından ilgilidir.
Genel olarak söylemek gerekirse gebelik öncesi normal kilodaysanız, gebelikte normal beslendiyseniz ve bebeğiniz de ortalama ölçülerde gelişim gösterdiyse bu durumda gebeliğinizin sonunda muhtemelen 10 kilogram ile 17.5 kilogram arası almış olacaksınız.
Gebeliğin erken dönemlerinde kilo alımı azdır ve bebek hızlı büyümeye başladığı andan itibaren siz de daha hızlı bir şekilde kilo almaya başlarsınız. Tipik olarak birinci trimester sonunda (üç ay sonunda) anne adayı bir ya da iki kilo alır ve bu dönemden sonra da gebeliğin sonuna kadar her hafta 500 gram (ayda iki kilo) almaya devam eder.Bir antenatal vizitten diğerine yapılan ölçümlerde kilonun aşırı artması ya da aniden düşmesi çeşitli hastalıkların habercisi olabilir.
Kilonuzu ölçerken dikkat etmeniz gereken noktalar
.
GEBELİKTE KİLO ALIMI :
Bebek 3.3 kg ila 3.8 kg
Göğüslerin büyümesi 1.3 kg
Plasenta 0.4 kg ila 0.9 kg
Kan ve vücut sıvısı artışı 1.8 kg ila 3.6 kg
Amniyotik sıvı 0.9 kg ila 1.3 kg
Uterus ağırlığında artış 0.9 kg ila 1.3 kg
Annedeki yağ deposu 2.2 kg ila 3.5 kg
Toplam artış 10.8 kg ila 15.7 kg
Sağlıklı bebek doğuran anneler geriye dönük incelendiğinde bunlar arasında gebelik boyunca hiç kilo almayanlara rastlamak mümkün olduğu gibi, 30 kiloya kadar alanlara da rastlamak mümkündür. Ancak bu uç sınırlar toplumun ufak bir kesimini ilgilendirir ve anne adaylarının büyük bir kısmı tüm gebelik boyunca ortalama 12.5 kilogram alırlar.
Gebelikte alınan kilo bireysel özelliklere göre önemli değişiklikler gösterebilir. Alacağınız kilo ön planda gebelik öncesi ağırlığınız ile, daha sonra bebeğinizin erişeceği ağırlık, plasentanın erişeceği boyutlar, ırksal özellikler ve en son olarak gebelik esnasındaki beslenme alışkanlıklarınızla yakından ilgilidir.
Genel olarak söylemek gerekirse gebelik öncesi normal kilodaysanız, gebelikte normal beslendiyseniz ve bebeğiniz de ortalama ölçülerde gelişim gösterdiyse bu durumda gebeliğinizin sonunda muhtemelen 10 kilogram ile 17.5 kilogram arası almış olacaksınız.
Gebeliğin erken dönemlerinde kilo alımı azdır ve bebek hızlı büyümeye başladığı andan itibaren siz de daha hızlı bir şekilde kilo almaya başlarsınız. Tipik olarak birinci trimester sonunda (üç ay sonunda) anne adayı bir ya da iki kilo alır ve bu dönemden sonra da gebeliğin sonuna kadar her hafta 500 gram (ayda iki kilo) almaya devam eder.Bir antenatal vizitten diğerine yapılan ölçümlerde kilonun aşırı artması ya da aniden düşmesi çeşitli hastalıkların habercisi olabilir.
Kilonuzu ölçerken dikkat etmeniz gereken noktalar
- Eğer gebelik dönemi boyunca kilo alışınızı kontrol edecekseniz, ki aslında düzenli olarak kontrollere gidiyorsanız buna gerek yok, bir tartı edinin.
- Kilonuzu haftada bir, sabah kalktıktan hemen sonra üzerinizde sabah kıyafetleriniz varken ölçüp kaydedin.
- Ölçümleri hep sabahları ve hafif kıyafetlerle yapın. Eğer kilonuzu yemekler sonrasında ve/veya akşam saatlerinde ölçerseniz oldukça yanıltıcı sonuçlar alırsınız.
.
GEBELİKTE KİLO ALIMI :Bebek 3.3 kg ila 3.8 kg
Göğüslerin büyümesi 1.3 kg
Plasenta 0.4 kg ila 0.9 kg
Kan ve vücut sıvısı artışı 1.8 kg ila 3.6 kg
Amniyotik sıvı 0.9 kg ila 1.3 kg
Uterus ağırlığında artış 0.9 kg ila 1.3 kg
Annedeki yağ deposu 2.2 kg ila 3.5 kg
Toplam artış 10.8 kg ila 15.7 kg
çocuk ruh sağlığı sayfa 50 ÇOCUK YETİŞTİRMEDE KULLANILAN YÖNTEMLER
ÇOCUK YETİŞTİRMEDE KULLANILAN YÖNTEMLER
Çocukların eğitimi ve yetiştirilmesinde genel eğitimin eksik olduğu kabul edilmektedir. İnsanalar herhangi bir meslek sahibi olmak için eğitim görürken, anne ve baba olmak için ve çocuk eğitimi, bakımı konularında hiçbir eğitimden geçmezler. Genel olarak üç tip çocuk yetiştirmede yöntemine rastlanmaktadır. Otoriter yaklaşımda, çocukta istenilen davranışın geliştirilmesi katı kurallarla sağlanır.
Demokratik yaklaşımda anne baba çocuklarından beklediği davranışın nedenlerinin çocuk tarafından anlaşılması için çeşitli açıklamalar yapar ve benimsemesini sağlamaya çalışır.
Çocuğu kendi haline bırakan ailelerde ise çocuk deneme yanılma yoluyla çevresini tanımakta ve keşfetmektedir. Kendisine fazla güvenen, kendini denetleyen, sorgulayan, araştırıcı, kendiyle barışık çocukların anne-babaları çocuğu hem denetler, hem de ondan bazı şeyleri talep eder. Aynı zamanda çocuğa karşı şefkatli, sıcak, akılcı davranılması ve çocukla iletişime her zaman hazır, istekli ve teşvik edici olunması gerektiğini bilirler.
Çocuğundan uzak ve daha az sıcak, otoriteler tarzda davranan anne-babaların çocukları ise kendinden daha az hoşnut, içine kapanıklık ve hırçın davranışlar belirlenir. Çocuğun iradesini kırmak için zor kullanmanın gerekli olduğunu düşünürler. Bu tür davranışların yoğun olduğu ailelerde çocuklar daha öfkeli ve pasif kişilik yapısına sahip olurlar.
Anne babalar akılcı ve soruna yönelik anlayışla çocuklarını yönlendirmelidirler. Konuşarak, iletişimle teşvik ederek, davranışların arkasında yatan mantığı anlatmaya çalışmalıdırlar. Çocuğa ciddi ve tutarlı biçimde rehberlik edilmeli, aile içinde bazı sorumluluklar geç kalmadan verilmelidir.
Çocukların eğitimi ve yetiştirilmesinde genel eğitimin eksik olduğu kabul edilmektedir. İnsanalar herhangi bir meslek sahibi olmak için eğitim görürken, anne ve baba olmak için ve çocuk eğitimi, bakımı konularında hiçbir eğitimden geçmezler. Genel olarak üç tip çocuk yetiştirmede yöntemine rastlanmaktadır. Otoriter yaklaşımda, çocukta istenilen davranışın geliştirilmesi katı kurallarla sağlanır.
Demokratik yaklaşımda anne baba çocuklarından beklediği davranışın nedenlerinin çocuk tarafından anlaşılması için çeşitli açıklamalar yapar ve benimsemesini sağlamaya çalışır.
Çocuğu kendi haline bırakan ailelerde ise çocuk deneme yanılma yoluyla çevresini tanımakta ve keşfetmektedir. Kendisine fazla güvenen, kendini denetleyen, sorgulayan, araştırıcı, kendiyle barışık çocukların anne-babaları çocuğu hem denetler, hem de ondan bazı şeyleri talep eder. Aynı zamanda çocuğa karşı şefkatli, sıcak, akılcı davranılması ve çocukla iletişime her zaman hazır, istekli ve teşvik edici olunması gerektiğini bilirler.
Çocuğundan uzak ve daha az sıcak, otoriteler tarzda davranan anne-babaların çocukları ise kendinden daha az hoşnut, içine kapanıklık ve hırçın davranışlar belirlenir. Çocuğun iradesini kırmak için zor kullanmanın gerekli olduğunu düşünürler. Bu tür davranışların yoğun olduğu ailelerde çocuklar daha öfkeli ve pasif kişilik yapısına sahip olurlar.
Anne babalar akılcı ve soruna yönelik anlayışla çocuklarını yönlendirmelidirler. Konuşarak, iletişimle teşvik ederek, davranışların arkasında yatan mantığı anlatmaya çalışmalıdırlar. Çocuğa ciddi ve tutarlı biçimde rehberlik edilmeli, aile içinde bazı sorumluluklar geç kalmadan verilmelidir.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)